Şarkılar ağlatır kimi zaman. Belki siz ağlamak istersiniz de şarkı birkaç dakikalık katalizördür nefsinize. Moody Blues’un bu efsane mertebesine yükselmiş şarkısını ne vakit dinlesem gözlerime bir haller olur. Dilek tutarsınız ya şarkılardan… Benim şansıma Melancholy Man düştü. Akıllı olduğu söylenen cep telefonumun müzik çalarını devreye soktum, Parçalar kategorisini açıp işaret parmağımla bir fiske attım ve talihime bu şarkı çıktı!
Bu enfes şarkı, benim kült TV dizim Öyle Bir Geçer Zaman Ki’de kullanılmış mıydı, emin olamıyorum ama pek çoğunuzun hatırlayacağı Nights in White Satin de (ÖBGZK, 13 Bölüm, Soner ile Süleyman. – Slymn: İçeceksiniz? – Snr: İçeceğim. – Slymn: Keyiften mi, yoksa kederden mi? – Snr: Ne fark eder ki?) gözlerinizi karıncalandırma potansiyeli bakımından epey okkalı bir şarkıdır. Karıncalansın gözler, tutmayın kendinizi… “Mood”unuza uyar mı Moody Blues? Uysun da büyüsün hayat, ninni; uysun da küçülsün kalpler ninni…
Bu dizinin başarılı olduğu noktalardan biri de buydu zaten: müzik kullanımı. Dario Moreno’nun Hatıralar Hayal Oldu parçası eşliğinde Cemile’nin (muhteşem Ayça Bingöl) bacaklarını altına aldığı divanda camdan dışarıya (esasen hayatına, geçmişine) bakıp da gözyaşı döktüğü anlar da unutamadığım sahnelerdendir.
Ota boka ağlamayalım. Ağlayacaksak sebebi de, melodisi de sağlam mı sağlam, güzel mi güzel olmalı; sözleri yüreği dağlamalı. Ağlayalım gülünecek halimize o zaman. Neyi bekliyoruz, zamanımız kısıtlı.
Yamalı Poğaça 
Yorum bırakın