“GreatWhite” rumuzlu bir forum kullanıcısı şunları yazmış: “eskiden uçağa binenlerin belli bir kültürel birikimi olurdu şimdilerde şehirlerarası otobüsler gibi olmuş. Adam suyu içiyor boş bardağı koltuğun kenarına sıkıştırıyor”
Sepyanın insanı hüzne gark eden o masum film karelerinde salınan Belgin Doruk’u, Türkân Şoray’ı bir düşünün… Jönlerimiz ise “klark” bıyıklı Ayhan Işık’tır… Briyantinli saçlarıyla Ediz Hun’dur veya çenesindeki çukuruyla ve çapkın tebessümüyle genç kızların yüreklerini tutuşturan İzzet Günay…
Atatürk Havalimanı’nda hasretle gökyüzünü tarar gözler, pır pır eder sevdiğini bekleyen kalpler… Nubar Terziyan da oradadır elbette. Uçağın yolcularını görürüz. Hanımefendiler şık döpiyeslerine eşlik eden fularlarıyla, beyefendiler de jilet gibi takım elbiseleriyle geçip giderler… Ve geçip gittiler!
Helal olsun sana “GreatWhite”!
Yamalı Poğaça 
Yorum bırakın