“Sans la liberté de blâmer, il n’est point d’éloge flatteur”

Hava atmak için yazmadım üstteki cümleyi. “Berber” anlamına gelen “figaro” kelimesini bi’ kenara not edip motto’suna epey Fransız kaldığımız Le Figaro gazetesinin ana ilkesinin Türkçesini okuyalım: Eleştirme özgürlüğü olmadan, pohpohlayıcı övgüler de olmaz.

Pierre Beaumarchais’nin 1778’de yazdığı Le Mariage de Figaro, daha sonra, entellektüel (tek “l”lisini sevmiyorum; yavan geliyor) kesimin Amadeus, avamın ise Mozart olarak bildiği dâhi tarafından operalaştırılan Figaro’nun Düğünü‘ndeki berber, evet evet, düpedüz berber Figaro’nun oyununda geçer bu güzide söz. Hani, özellikle sağ politikacıların oy potansiyellerine hoş görünmek için sık sık yerdiği Figaro’nun Düğünü operasında…