Me-tiiin buraya, gözler Yamalı Poğaça’ya!

Efendim, âdet olduğu üzere yatağıma yatmadan evvel mutad kanepede uyuklama seansım esnasında, Beşiktaş’ın “Sarı Fırtına”sı Metin Tekin ile sağ bileğine geçirdiği bilekliklerle “tarz”ını bilgiç yorumlarıyla kombinleyen Önder Özen’in, bügünkü “dev derbi”ye dair yorumlarına kulak kabarttım. GS Başkanı Ünal Bey, maçın hakemi Cüneyt Bey için “şaibeli” demiş. Metin Bey’deydi söz sırası ve melaen şöyle dedi: İnternette aradım ama bulamadım bu kelimenin anlamını, hoş olmadığı belli, böyle şeyler söylenmemeli… Önder Bey, lafa girdi ve “şaibeli”nin “lekeli” demek olduğunu söyledi. Sunucu Erdoğan Bey de katıldı “şaibeli”nin anlamını çözmeye ve o da “şüpheli” dedi.

Benim ne halde olduğumu yazmama gerek var mı? Kalan üç beş tel saçımı yolarken, bir yandan da sol ayağımın kalınlaşmış toğuna öldürücü, yolucu tırnak darbeleri atıyordum sinirden. “Biz bir şey yaptık ama ne?” Murat Bey (Bardakçı), kendisine gönderilen cahilane e-postalara cevap vermeye çalışırken sık sık kullanır bu cümleyi. Sadece bu anlar için bile Tarihin Arka Odası’nın seyredilmesi gerekir. Yorumcular, spor adamları, eski futbolcular, yöneticiler… nasıl bu kadar cahil kalabiliyorlar?

İşin garibi, bildiğini yazmak ve/veya söylemek “ayıp” addedilir oldu, iyi mi! Kahir ekseriyet cehaletiyle övünür hale geldi! 17 Aralık’ın halının altına süpürülmesi kadar ürkütücü bir hadise bu. Mehmet Pişkin kadar yürekli olabilseydim keşke!

Metin Bey, hangi sitelerde aradı acaba “şaibeli” kelimesini? Dil Derneği’ndeki karşılıklar Ünal Bey’in neyi meram ettiğini izaha kâfi:  Eksiği, kusuru, ayıbı olan. TDK de burada: 1. Art düşünce. 2. Hile. 3. Eksiklik, kusur, ayıp. “Sarı Fırtına”, Ankara’da leb-i derya ev arayan reklamdaki o kıza benziyordu bütün masumiyetiyle.

Haa, hayat gibi “derbi”lerin de tadı kalmadı artık. Tahminimi de sanal çöplüğe not düşeyim: İlk yarı X veya MS 1-1. Şaibesiz bir maç olması temennisiyle, sözlüğün gani olsun Türkiye!